Smá jákvæðni

Eftir að hafa lesið allt of margar fréttir um sandkassaleiki á Alþingi varðandi IceSave-snilldina, lélegt gengi Liverpool undanfarið og almennar hrunfréttir þykir mér kominn tími á smá jákvæðni.

Ef ekki væri fyrir það að ég er vel innmúraður í Alþjóðlega Athafnaviku í nóvember er ég ekki viss um að ég myndi vita af henni ennþá. Í þeirri viku gefst öllum kostur á því að gera hvað sem þeir vilja til þess að knýja áfram lífsþróttin og sýna að við séum svo langt frá því dauð úr öllum æðum.

Það virkilega jákvæða við þetta ástand er, að ég tel, að virkilega klárt fólk, óháð menntun og fyrri störfum, getur nú notað krafta sína í þágu þess sem það hefur kannski alltaf langað til að gera. Hugmyndaflugið hefur aldrei verið mikilvægara en nú vegna þess að í atvinnuástandi sem þessu verður fólk að læra að bera sig eftir björginni. Þannig fer fólk kannski frekar að vinna með þær hugmyndir sem það hafði í kollinum á meðan það var í þægilegri vel borgaðri innivinnu og tekst þannig jafnvel að búa til fullt af skemmtilegum og áhugaverðum störfum í kringum sig.

Sjálfur sá ég mörg dæmi um þetta á námskeiði sem ég sat í sumar þar sem fólki var hjálpað við stofnun og rekstur nýrra fyrirtækja. Þar var mikið af fólki sem hafði misst vinnuna en var langt frá því að missa vonina og jafnvel að láta gamla drauma loksins rætast. 

Auðvitað er ekkert frábært við það að fjöldi fólks missi vinnuna, geti ekki borgað af lánunum sínum og séu við það að missa húsin sín. En neyðin kennir naktri konu að spinna segir máltækið og ef eitthvað er Íslendingum í blóð borið er það sjálfsbjargarviðleytnin.